Travma Sonrası Stres Bozukluğu

Travma Sonrası Stres Bozukluğu, DSM-IV’te,

gerçek bir ölüm ya da ölüm tehdidi, ağır yaralanma, bireyin fiziksel bütünlüğünü tehdit eden bir durumla karşılaşması, böyle bir duruma tanık olma gibi ağır travmatik olaylardan sonra ortaya çıkabilen, özgül semptomlarla kendini gösteren bir tablo

olarak tanımlanmaktadır. Vietnam Savaşı sonrası bu alanda artan araştırmalar belirti ve bulguların tek spektrum içinde toplanabileceğini göstermiştir. Böylece ilk kez 1980 yılında savaş stres reaksiyonları “travma sonrası stres bozukluğu” başlığı altında DSM-III içerisinde yer almıştır. Travma sonrası stres bozukluğu sadece savaşla ilgili durumları tanımlamamış; ayrım yapmadan psikolojik travma odaklı genel bir durumu tanımlamıştır. Daha sonra DSM III-R (1987), DSM-IV (1996), DSM IVTR (2004)’te de yer almıştır. Semptomlar üç aydan kısa sürdüğünde ‘akut’, daha uzun sürerse ‘kronik’ TSSB adı verilir. Klinik açıdan önemli bir özellik de travmatik yaşantıdan 6 aydan uzun bir süre sonra ortaya çıkan tiplerdir. Bunlara, ‘gecikmeli başlangıçlı’ adı verilmektedir. DSM-IV’te TSSB, anksiyete bozuklukları içerisinde değerlendirilmiştir. DSM-V’te ise travma ve stresörlerle ilişkili bozukluklar bölümü içinde akut stres bozukluğu ve uyum bozukluğu ile birlikte yer almıştır. Epidemiyolojik ve klinik çalışmalar TSSB olgularına yaşam boyu %60-80 oranında en az bir psikiyatrik bozukluğun eşlik ettiğini göstermektedir. En sık rastlanan eş zamanlı tanılar alkol ve madde kötüye kullanımı ya da bağımlılığı, majör depresyon, basit fobi ve sosyal fobidir.